Dit opiniestuk verscheen op 21 oktober 2023 in De Standaard.
'Ga thuis de afwas doen, kakelende kippen', en ander fraais
Een historisch moment was het. Een mijlpaal in de voortdurende strijd voor gendergelijkheid en de versterking van de positie van vrouwen in de politiek. Als nationaal voorzitter van Vrouw & Maatschappij, de vrouwenbeweging van CD&V, was ik er terecht trots op dat we zeven vrouwelijke lijsttrekkers hebben voor de aankomende Vlaamse en federale verkiezingen. Het is een grote vooruitgang vergeleken met de verkiezingen van 2019, waarbij maar 33 procent van alle Vlaamse en federale lijsttrekkers van alle Vlaamse partijen vrouw was. Er is eindelijk pariteit tussen mannen en vrouwen bij de lijsttrekkers. En als je anno 2023 iets van de daken wilt schreeuwen, dan plaats je dat op de sociale media. De foto van onze kandidaten werd pijlsnel een van de meest bekeken en becommentarieerde posts op onze X-pagina. Sta me toe er één reactie uit te lichten: ‘Met jullie vrouw/man gezever, waar is die onzin voor nodig.’ Wel, Linda, dat maken de overige tientallen reacties onder de foto pijnlijk duidelijk.
Het is teleurstellend en zorgwekkend dat, ondanks aanzienlijke vooruitgang in de afgelopen decennia, vrouwen in de politiek nog altijd geconfronteerd worden met vijandigheid, discriminatie en stereotypering. Twitterend Vlaanderen vroeg zich af of we een afbeelding van de boerinnenbond hadden gepost. En of we niet beter het advies van stilist Jani Kazaltzis zouden inroepen. Nog iemand anders vond het nodig om onze kandidaten te vergelijken met dweilen en kakelende kippen. Ik las insinuaties dat de kandidaten onbekwaam zouden zijn – omdat ze vrouw zijn natuurlijk. Want een vrouw hoort niet thuis in de hoogste rangen van de politiek. Deelnemen aan een missverkiezing is meer iet voor hen. Of thuis de afwas doen. Niemand die erbij stilstaat dat die zeven vrouwelijke lijsttrekkers gekozen zijn op basis van hun kwalificaties, capaciteiten en visie voor een betere toekomst in ons land. En niet omdat ze vrouw zijn natuurlijk. Het is essentieel dat we onze politieke leiders beoordelen op basis van hun ideeën en visie, ongeacht hun geslacht.
Continu geïntimideerd
Die negatieve reacties tonen nog maar eens aan dat we dringend het diepgewortelde probleem van genderongelijkheid moeten aanpakken. En laat ik duidelijk zijn: dit is geen vrouwenprobleem, Linda, het is een democratisch probleem. Gelijkheid is een centrale democratische waarde. Om die en andere democratische waarden en de positie van vrouwen in de politiek te versterken, moeten we blijven werken aan bewustwording en een inclusieve politieke cultuur. Onze samenleving heeft vrouwen in de politiek nodig en het is onze collectieve verantwoordelijkheid om hen te ondersteunen en te beschermen tegen intimidatie, discriminatie en seksisme. Vrouwen trekken zich terug uit het politieke debat omdat ze continu geïntimideerd worden. Als we niets doen, dreigen we talentvolle politici te verliezen aan een vorm van zelfcensuur. Het aantal vrouwen dat in deze regeerperiode al de handdoek in de ring gooide, zegt genoeg.
Het is overigens geen louter politiek probleem. Een op de drie vrouwen denkt twee keer na voor ze iets post op sociale media, uit angst aangevallen te worden. Het is dus onze burgerplicht om een politieke omgeving te creëren waarin iedereen, ongeacht hun geslacht, gelijke kansen krijgt om hun potentieel te vervullen. Ik weet dat het kan. Ik ontmoet voortdurend warme mensen, mannen en vrouwen, die ons genegen zijn en ons steunen in onze ambities.
Dat is waarom we deze onzin nog altijd belangrijk vinden, Linda. Want laat er geen twijfel over bestaan: dit is geen vrouwenprobleem, het is een maatschappelijk probleem. Geen individu kan dit alleen oplossen. Iedereen die in een democratische samenleving wil leven, moet online minder bagger spuien en meer respect tonen. We moeten vrouwen minder aanvallen omdat ze vrouw zijn en hen meer erkenning geven omdat ze dat verdienen voor hun bijdrage aan de samenleving.
Lynn Callewaert, nationaal voorzitter V&M