Boegbeeld omdat mannen het niet meer weten? Wij weten het wel!
Reactie op het artikel ‘Haalt CD&V 2024 nog wel?’ door Bart Sturtewagen in De Standaard
Met Vrouw & Maatschappij – CD&V politica waren we met verstomming geslagen toen we vanochtend het artikel van Bart Sturtewagen in de Standaard lazen. In onverbloemde taal worden zowel onze Eurocommissaris Marianne Thyssen als minister Hilde Crevits weggezet als loutere brandjesblussers, vrouwen die zich enkel mogen bewijzen wanneer er geen andere (mannelijke) opties meer zijn.
Wat ons vooral tegen de borst stoot, is de manier waarop Sturtewagen de theorie van de glazen klif schaamteloos misbruikt om het boegbeeld van de CD&V campagne in diskrediet te brengen. De theorie van de glazen klif verwijst naar het gegeven dat een vrouw op topniveau pas naar voor wordt geschoven wanneer de mannen het te heet onder de voeten krijgen. Eens zij het puin geruimd heeft, en daarvoor haar carrière op het spel heeft gezet, wordt zij vaak subtiel of niet subtiel van de klif geduwd om terug plaats te maken voor een man. Laat ons duidelijk zijn, dat is niet de reden waarom Hilde Crevits als boegbeeld van CD&V naar voor wordt geschoven!
Hilde Crevits is het boegbeeld van de CD&V campagne om de simpele reden dat zij Hilde Crevits is: een sterke en bekwame politica die ervoor gaat, en ervoor dúrft te gaan én één van de populairste politici van het land. Dat zij ongegeneerd in de pers wordt gedegradeerd tot slachtoffer van een mannenclubje tart alle verbeelding en doet haar veel oneer aan. Wij kunnen dit niet zomaar naast ons neerleggen. Het seksisme waar vrouwen in de politiek anno 2019 nog steeds mee te maken krijgen, moet stoppen.
Hoe hoger een vrouw doorstoot in de politieke rangen, hoe grover het eraan toegaat. Herinner u bijvoorbeeld de manier waarop Hilary Clinton persistent op basis van haar vrouw-zijn werd afgerekend, of dichter bij huis, hoe politica’s als Homans, Gennez en Rutten ook maar al te goed kunnen meespreken over dit onderwerp. In januari kloegen we met V&M nog aan hoe de volharding van Theresa May wordt verklaard door het feit dat ze geen kinderen heeft, en daarom ‘geen leven’. Maar ook op de lagere echelons krijgen vrouwen af te rekenen met seksisme en intimidatie, vooral via sociale media.
Ter afsluiting, Marianne Thyssen heeft zich in 2010 inderdaad als boegbeeld voor de partij in de strijd geworpen, op een moment dat dit niet evident was. Zij verdient daarvoor alle eer. Haar benoeming tot Europees commissaris reduceren tot een lapmiddel voor het collectieve schuldgevoel bij de partij, getuigt wederom van weinig respect. Als Eurocommissaris heeft Marianne Thyssen bovendien belangrijke bakens verzet om van Europa een socialer en meer gendergelijk Europa te maken. Dat is zoveel meer dan je van een brandjesblusser kan verwachten!
Liesbeth Maris, Karin Brouwers, Griet Coppé, Cindy Franssen, Sabine de Bethune, Sonja Claes, Martine Fournier, Jamila Hamddan Lachkar, Katrien Schryvers, Vera Jans, Katrien Partyka, Tinne Rombouts, An Christiaens, Valerie Taeldeman, Sonja Becq, Leen Dierick, Nathalie Muylle, Nahima Lanjri, Veerle Heeren, Els Van Hoof, Griet Smaers, Brigritte Grouwels, Joke Schauvliege, Staatssecretaris Bianca Debaets